Kitabın duru ve akıcı bir dil ile anlatılması benim sevdiğim bir özelliği oldu.Kitabın ilk sayfalarından itibaren Oedipus ve Rüstem hikayelerinin oldukça vurgulanması benim Cem’in de bu hikayelerin ortak noktası olan baba-oğulun karşı karşıya kalması birinin bir diğerini öldürmesi durumunu kitabın ilerleyen sayfalarında yaşayacağı tahmininde bulunmamı sağladı ki ilerleyen bölümlerde bu tahminimde haklı çıktığımı gördüm.Bu tahmin edilebilirlik benim nazarımda kitabı başarılı ya da başarısız yapar gibi bir şey diyemem.Kırmızı Saçlı Kadın’ın(karakter olan) hikayeye adını verdiği için daha etkileyici bir şekilde ele alınmasını beklemiştim kitabı bitirdiğimde düşündüğüm şey şu oldu:Bu mu yani bu karakter bu kadar mı?
