“Sevgi, sevdiğin öldüğünde azalmıyordu. Azalsa zaten adı sevgi olmazdı. Yunus Emre’nin ‘Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.’ dediği ten, Reyhan Hanım’ın o gün ışığında ışıldayan teniydi. Can dediğiyse zaten bende gizliydi. Daha önceleri Reyhan Hanım’ı uzaktan seviyordum, onun haberi olmadan, ona belli etmeden, ona anlatmadan. Şimdi de aynı durumdaydım. Tek fark ben ayaktayken, onun mezarda olmasıydı.”