İnsanlar her ne kadar birçok kez adaletsizlik ve şiddetin tamamen yasaklandığı bir mantık ve istikrar çağına ulaştıkları sonucuna varmış olsalar da eşitsizliğin ve savaşın korkunç yüzünün her defasında daha da güçlenerek geri döndüğünü fark ettiler.
Ama başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim. Başka insanların çoğunluğunun düşüncelerinden bağımsız hareket eden tek şey insanın vicdanıdır.
Adam veya kadın; kendi olamadığı, başaramadığı ne varsa, bunları çocuğundan bekler. O şey her ne ise; çocuğun onu yapmasını, başarmasını bekler. Bizde bir çocuğu "çocuk" olarak sevmek diye bir şey yoktur.
Bilinçli emeğin daha verimli olmasının nedeni olarak, kesintiye uğraması ve istirahatin akla, gücünü ve diriliğini tekrar kazandırmış olması gösterilebilir.