Anlam veremediğim garip huyların var. Yatağın var ama sen ısrarla yerde uyuyorsun. Saatini gecenin üçüne kurup o saatte pencerenin kenarına geçip ağlıyorsun. Telefonun hep kapalı. Arabanın tamir olması gerek. İşe otobüsle gittiğin için hep geç kalıyorsun. Hatırlasana, ayakkabı boyayan bir çocuğun yanına oturup ayakkabı boyamanın inceliklerini ogrenmek istemistin ondan. Evindeki çoğu anlamsız kadın biblolarına ne demeli? Hani şu tozlarını almadığın icin seni sürekli hapşırtan bibloların. Bu arada heyecanla alıp getirdigin ama ilgilenmediğin sarı şebboylar kurumak üzere. Onlar için bir şeyler yapmalısın . Ve tabi kırık camların için de. Bütün bunların senin için sorun olmadığını biliyorum. Umrunda olmadığını da. Seni ve o garip huylarını çok özlüyorum.
Yüzün umut denizi...Yüzünü hatırladıkça endişelenmiyorum sokak kedileri için. Yüzün var ya,varsın kaçırayım son otobüsü de.Varsın uzamasın saçlarım, kokmasın mor salkım,çalmasın radyoda sarkim. Ay doğmadan da aydınlık gece yüzün varsa,söyleyin doğmasın. Yüzün varsa derdim yok benim, ölüm yok... Vallahi yok...