Kirvem, hallarımı aynı böyle yaz
Rivayet sanılır belki
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Reader Follow Recommendations
Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgârda âsi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
Size, daha az bir zekâ ile daha çok mutlu olabileceğinizi söyleselerdi, tepkiniz ne olurdu?
Red ederdim. Biraz daha zekî olmak pahasına kıvancımı yitirmeye hazırım. Yok yok. Zekâyı seçerim.
Daima daha yükseklere çıkmalıyım, daima daha uzakları görmeliyim!
Ömrümüz boyunca erdem ve bilgelik kazanmak için elimizden geleni esirgememeliyiz, çünkü ödülü güzel olduğu gibi verdiği umutta büyüktür.
Kendimizi acımaya nasıl yöneltiriz? Kendimizi kendi dışımıza taşıyarak, acı çeken varlıkla Kendimizi özdeşleştirerek.
Yalnız
Aranan tek görgü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davasının..
Her duruşması ertelenir
Kavgasının
Okulda,anladıkça başaracaksın.
Yaşamda,başardıkça anlayacaksın.
Gelecek mutlu-mutsuz,inanmasan da;
Gözlerin yaşardıkça anlayacaksın.
Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür.
Boyuna bekler dönsün diye sesini
Ben bir çağlayandım
Bir ırmağa aktım.
Irmak oldum
Bir dereye vardım
Dere oldum
Bir nehire vardım.
Nehir oldum
Bir denize vardım.
Hep baktılar..
Aktım artık.
Değerlileri satıp tüm değersizlikleri
Pazara sürmek için pazarlar kuruluyor.
Eskiler en canlı biçimde söylediklerini sözcüklerle değil işaretlerle anlatırlardı; söylemezler, gösterirlerdi.