Bütün maceraları aslında bir kendini arama, bulma hikayesi, diye geçirdi içinden. Oysa ben bu maceraya kendimi aramak veya bulmak için değil, kaybetmek için çıktım. Kendimi evimde kaybedemezdim. Çöpü saatinde dışarı koydum mu, kanepenin keskin kenarı duvarı çizer mi, buzdolabından ses gelmiyor yoksa bozuldu mu diye endişe ederken kendimi kaybedemezdim.
Yüzümün değişmesini fırsat bilip hayatımın ta göbeğine şöyle yandan bir bakıverdim ya, işte asıl o ürpertti beni. Bu dünyadaki yerimin boş olduğunu gördüm, eskiden beri de hemen hemen daima boşmuş gibi bir duygu sardı beni. Demek ben bir yerde gerçekten bulunmadım mı büsbütün yok oluyormuşum oradan, besbelli. Acaba gerçekten bulunduğum zamanlarda da bu bulunuş, orada oluş, sağlam bir varlık bağışlayabiliyor muydu bana?
Raoul
Birtakım hayallere kapılırız da hakikat sanırız onları. Ama korkmaya, üzülmeye değecek şeyler değildir. Bırakırsınız, hakikat kendini kabul ettirir, bütün delillerini toplar da yavaş yavaş işler içinize.
Reader Follow Recommendations
Acılar sonsuz oluyor, sevinçlerin ise bir sınırı var.
Savaş alanı, insanların delilikleri ile umutsuzluklarını ortaya çıkarır ve zafer, felsefecilerle budalaların hayalidir.
Hayattaki en güzel şey; tüm kusurlarınızı bilmesine rağmen hala muhteşem olduğunuzu düşünen birinin olmasıdır.
Onun yaşadığı yerde yaşamak, onun gibi yaşamak demek değildi.
