Çoğu zaman üzgün olsa da yaradılışından ötürü değildi bu. Yaşama sevinci vardı ama yaşamak ona her zaman yaşama sevinci vermemişti.
Edebiyat öğretmeni annem onun hakkında yazdığım bu kitabı okuyunca ne düşünecekti.
Kendisini yücelttiğim için beni suçlayacak mı? Satır aralarını okumayı bilecek bu kitabın bir ilanı aşk olduğunu, öğretmenimizin Anneler Günü için dikte ettiği övgü sözleri hariç, onu sevdiğimi asla söylemeyen benim hatamı telafi ettiğimi anlayabilecek mi?
Bunu onu yeniden yaşatmak için yazdığımı anlayabilecek mi?
Çünkü onu özlediğimi...
Annemin hayatının başlangıcı siyah beyaz olmuştu renkler çok daha sonra ortaya çıkmıştı. Tıpkı televizyon gibi.
Reader Follow Recommendations
Annem bana okuduğu kitaplardan postayla alıntılar yollardı Romain Gary'ninkini hiç unutmayacağım; "Anneme yaptığı kötülük içib Tanrı'yı asla bağışlamayacağım"
Paris yolculuğunda annemle başımıza birkaç terslik geldi. Vardığımızda "bende bir terslik var" diyecekti. Hayatımın en büyük şansı olduğundan haberi yoktu. Bunu ona söylemeye cesaret edemedim, o bana hislerimi bastırmayı öğretmişti.