"Çok sevdiğin biri sana sadece gülümsediğinde dahi kalbin kocaman olurken hiç sevmediğin biri sana dünyada en çok istediğin şeyi bile getirse o gülümseme kadar değerli olmuyordu."
Ayrıca şuna inanıyordum; Bazı insanların iç sesi bir gün dile gelecek olup dudaklarından dışarı dökülürse o gün yer yerinden oynayabilirdi! Konuşmayan insanları sakin bakan bir çift gözden ibaret zannetmek büyük hataydı.
Peki efendim,haklısınız efendim anladım efendim,önceki hayatınızda da haklı olarak mı doğmuştunuz efendim? Lafı gelmişken..Ben sizin ta haysiyetinizi..
"Neticede insanız,herkes zaman zaman hata yapabilir.Bunu kabul etmeye ihanet denemez.Eğer kusursuz olsaydık tanrı olarak adlandırılırdık.Oysa bizler zavallı insan ırkıyız,hepsi bu."
İşte, açık ve net. Zaten oyun oynamayı hiç sevmiyordum. Hayat kısaydı ve insan daha sonra pişman olmaktansa zamanı geldiğinde aklından geçenleri söylemeliydi.