Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum,.....
İnsanlığımı Yitirirken
İncelememe kitaptaki bu alıntıyla başlamak istedim. "İnsanlığımı Yitirirken" japon klasiklerinden okuduğum ilk kitap.
Kitabı alıp okumamı sağlayan şey ismi olmuştu.
Kısa ve öz dünyaya gelen her bireyin belli bir zaman sonra yitirdiği insanlığı beni kendine çekmişti.
Kitap kendi evinde, ailesinde yer bulamamış baş karakterimiz Yozo'nun hayatından bahsediyor.
Yozo yaşadığı dünyada kabul görmek için kendi gibi değilde insanların seveceği,kabul edeceği kişiliğe bürünüyor.Kendi tabirince "soytarı" oluyor.
Kitabı okurken kendimden pay çıkardığım birçok yer oldu. Acaba bende kabul görmek için kendi benliğimden ödün veriyor muydum? Ya da gerçek düşüncelerimi gizleyip kendimin değilde başkası mutlu olsun diyor muydum?
Kitabın bu tarz kendimi sorguladığım birçok yeri var.
Tahmin edersiniz ki kitap çokta güzel sonlanmıyor.
Kendi duygularını bastırmış, seçimlerini hep başkalarına göre yapan, topluma bir türlü dahil olmayı beceremeyen birinin seçimi kendince bu dünyadan gitmek olmuş.
Elimden geldiğince spolier vermemeye çalıştım.:)
Kitabı okumanızı tavsiye ederim. Okurken kendinizde birşeyler bulabildiğiniz güzel bir kitap.
Son cümlemi yine kitaptan bir alıntıyla yapmak istiyorum.
"Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Herşey geçip gidiyor."