Ebru ACAR
@EbruAcr
Okumak iptiladır, müptelalara selam olsun.
4 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
"Hırs, Serçe Hatun hırs... Alevin odunu yiyip bitirdiği gibi insanı yiyip bitirir. Hırs, üç köşeli bir dikendir, cebine nasıl koyarsan koy, sana batar!"
Sayfa 72Kitabı okuyor
160 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
Okur Takip Önerileri
"Tüketen insanın üreten insandan daha değerli olduğu bu yanlış ve ahlaksız döneme tahammülüm kalmamıştı artık. Değişmiştim, Mardin beni değiştirmişti. İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul'da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum..."
Sayfa 134Kitabı okudu
"Bu dünya bir penceredir,
her gelen baktı geçti."
Sayfa 109Kitabı okudu
Deyrulzafaran Manastırı
"... Bu yapılardaki mistik hava başımı döndürüyor, zaman ve mekân duygusunun kaybolduğu bu loş mahzende ben de, eskiden olduğum şey ne idiyse, ondan daha farklı bir varlığa dönüştüğümü duyumsuyorum. Dünyanın ömrü ile kendi ömrüm arasındaki orantısızlığın verdiği rahatsızlık, güneş çarpması gibi sersemletici bir etki yapıyor üzerimde."
Sayfa 53Kitabı okudu
"Harese nedir, bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. Bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir.
Harese şudur evladım:
Develere çölleri gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklı yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir tür kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve.
Bunun adı haresedir. Demin de söyledim, rekabet, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir.
Bütün Ortadoğu'nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur."
Sayfa 15Kitabı okudu
... Marx, din afyondur, derken asıl şeyi anlatmaktadır. Yani Hıristiyanlığın artık insanı harekete geçirici, sevk ve idare edici özünü yitirdiğini vurgulamak istiyordu. Oysa dinin hakikati, zihni bir düşüntü (düşünce birikimi) olmak değil, doğrudan doğruya insana bir hayat tarzı getirmektir. Yani yaşanacak bir şeydir din. Vehimlerle, hayallerle ilgisi yoktur. (Ne var ki Batılıların din derken kendi dinlerini, yani Hristiyanlığı kastettiğini fark etmeyen diğer kültür mensupları, kullanılan ''din'' kelimesini kendi dinleri için de geçerli sanmışlardır.)
Sayfa 169Kitabı okudu
"Oysa Müslüman çağın gözüyle İslam'a bakmaz, İslam'ın gözüyle çağa bakar."
Sayfa 82Kitabı okudu
İnsanın hayâtı, lezzet ile elemin geçitidir. İnsan ruhu elemden gocunur, lezzetten hoşlanır. Eleme sebep olan şeyler karşısında öfkelenir veya korkar. Lezzete sebep olan şeyler
karşısında da ümitlenir veya hırslanır. İnsan çalışmasını düzenleyen unsur da işte içinde bulunulan andan geleceğe bu korku ile ümidin sürekli karşılaması ve çatışmasıdır. Ümit silindiği zaman ümitsizlik kaplar, faaliyet söner, korku silindiği zaman da azgınlık başlar, sonu düşünülmez, faydalı bir faaliyet yapılmaz, üretim yerine tüketim yerleşir. Ümidin içinde bir korku, korkunun içinde
bir ümit yoksa vazife duygusu tembelliğe düşer. Açları çalıştıran doymak ümidi,
tokları çalıştıran açlık korkusudur.
Sayfa 1Kitabı okuyor
"İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır: Yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma."
Sayfa 143Kitabı okudu
