Yağmur dünyanın her yerine aynı dilde yağar. Güneş hep aynı anlama gelir. Toprak daima topraktır. Fakat insan başkadır. Toprağı kıymetli yapan, yağmuru rahmet bilen, suya azizlik pâyesi veren insandır. Her birimiz bir âlemiz. Eşref-i mahlûkat. Şahsiyet, bunu bilmek ve ona göre yaşamaktır. 
İbrahim Tenekeci
Bir sabah dünya boşken kalkıp sordum kendime
Neyin var taşınacak?
Şu kırık dal sesinden
Şu tökezleyen ırmak gürültüsünden başka
Neyin var sen gidince aklı sende kalacak? 
Bir Japon Nasıl Ölür 
Ali Ayçil
Okur Takip Önerileri
Bazen düşünürüm, ne kadar garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?
Sayfa 29 - Dergah
Ben gidince de duracak burada
Pencere,bulut,bahçe,ayazma
Yalın gerçek,bu görünüyor şimdilik
Bilemem gelir mi ardından
İçtiğim su, yürüdüğüm patika
Şiirime giren ne varsa
Dağ,gökyüzü, sessizlik,bahar
Gelir mi ardımdan mahşere kadar.
Bilemem açılır mı bir daha
Şiirimde ışıyan o güzel yara 
İki Yüzlü Zar 
Mustafa Köz
Onun emeği ucuzdu ama ekmek pahalı. https://1000kitap.com/kitap/kitap--299187 
Lev Tolstoy
Güzelleştirmek için yürüyüşlerini insanların ayakkabı boyuyor o çocuklar yine
Şükrü Erbaş
İnsanın en ölümcül yarası, içinde anbean büyüyen gitme hevesidir, İshak henüz bilmiyordu. Ölmekle gitmek aynı şey; ne ölenlerin ne de kalbindeki ıstırap verici ağrı dinmek bilmediği için uzaklara gidenlerin geri döndüğünü bu dünyada gören oldu. 
Düşerken , 
Tarık Tufan