Bazen dilim damağım kurur...
Nefes almayı hakkım değil sayarım…
Kalbim sıkışır, yüreğim koca dağlara sıkışmış gibi…
Yüreğim çırpınır, isminin eksikliğiyle…
Tüm bedenime ceza vermişçesine,
Her hücrem yokluğunu ayrı ayrı yaşar kendince…
Dilimin ucuna gelip; bir türlü sese dönüşmeyen isminin,
Sevginin acısını yaşatırım varlığıma…
Sana söyleyemediğim, içimde biriken onca güzel şeyi,
tarihin akışı, zorlanmaktan hoşlanmaz, kahramanlarını kendisi
seçer, ne kadar zorlasalar da davetsiz gelenleri hiç acımadan geri çevirir; kaderin arabasından düşen olursa onu artık yukarı çekmemek gerekir.