"Ben yalnızlıktan yaşayamıyorum" demişti Sadık Turan içinde fırtınalar kopuyordu güzel Kırım'ını kurtarmak için ama yalnızlıktan elinden bir şey gelmiyordu hem kimden kurtaracaktı üniformasını giydiği her güne lanet eden Rusdan mı yoksa her gün ateş saçan Alman askerinden mi? Sadık Turan yalnız kalmıştı ama biliyordu ki bu zulüm bitecek Kırım'ı incitenler hesap verecekti verdi de Ruslar bunun bedelini Almanlar a karşı çok ağır ödedi evet Kırım sonunda güneşli bir güne uyanmıştı ama o güneş hala tam doğmamıştı doğacağı günler de gelecektir şüphesiz... Kitabı güzel yapan bana göre yaşanmışlıklardı yazarın usta kalemi bizi bu yaşanmışlığın içine çekiyor ve bizide o yıllara götürüp yaşatıyor kesinlikle okunmasını tavsiye ediyorum.