Ölen anneleri onların içinde yeniden hayat buluyor gibiydi, onun cimriliği ve dolandırılma korkusu oğullarına geçmişti. Ölüm, parayla zehirlendiğinde doğacak tek sonuç öfke olurdu. Geriye kalanlar tabutları bile paylaşmazlardı.
Yaşam başarısının okul, meslek ve aile başarısının eksiklerini ve gediklerini kapayan, tamamlayan bir doğası vardır; diğer tüm başarıları kapsar ve onlara anlam verir.
Mesela hüzün, kendi başına müthiş bir deryadır. Hüzünlenemeyen insan gelişmemiş bir insandır. Kendinden kopukluğun, içindeki öze olan özlemin farkında değildir.