Edanur GÜRER
@Edanur_Gurer
"Denizlerden
Esen bu ince hava saçlarınla eğlensin."
9 Kasım 1997
56 okur puanı
Eylül 2023 tarihinde katıldı
Bir hayale esr olan insanlar delilerin en büyükleridir.
Sayfa 176
Demek ki ne istediğini bilen açık fikirli bir tek adamın bazen karışık düşünceli bütün bir kitleye karşı durabileceğine inanmakta haklıydı.
Sayfa 174
Yüreğimizin acısı bizi bazen haksız ve bedbin yapıyor...
Sayfa 93
Okur Takip Önerileri
Okumayan, anlamayan insanların mesut olmalarına nasıl imkan verilir? Cahil insan, her zaman, her yerde ya kendi vehimlerine, batıl fikirlerine, yahut da başkalarının hasis hırslarına ve menfaatlerine kurban oluyor...
Sayfa 48
İstediğimiz şeye inanmak, istediğimiz şeyi zihnimizden çıkarıp atmak kendi elimizde miydi?
Sayfa 35
Yok; hepimiz az çok kendini beğenen zavallılarız.
Ama, insanlığın acılarını paylaştığımız, kendi olanaklarımızla bunu dile getirdiğimiz, bencilliğimizin neden olduğu kötülüklere karşı savaştığımız zaman, insan olmaya, sanatçı olmaya başlarız: Sanat bizim yetersizliğimize kar- şı açılmış bir savaştır.
Sayfa 138Kitabı okudu
Bir yapıtın değeri verdiği hazla ölçülür, getirdiği parayla değil.
Sayfa 137Kitabı okudu
Epey görmüş geçirmiş olmama karşın dostluk denen güç işi ancak birkaç kez başardım; başardığım anlar coşkulu güzel düşler gibi hep çok kısa sürdü.
Sayfa 133Kitabı okudu
En ufak bir terslik, kendi hiçliğinizi açığa vurmanıza yeter... Siz her şeyden korkarsınız, sevinçten de, acıdan da...
Sayfa 129Kitabı okudu
Vermek, vermek, yaşamdaki en büyük mutluluktur! Özellikle zamanında vermek, her şeyi zamanında. Kahkaha vermek, gözyaşı vermek... Coşkuları yaşamak, acıları yaşamak... Kaçıp giden sevinç ışığını geçerken yakalamak, gülmeniz için yalvaran nemli gözlere candan gülümsemek ve sonra, ve sonra sevince doymuş yüreğinizle çılgınca ağlamak! Bir süre ağlamak... Sonra gülmek.
Sayfa 126Kitabı okudu
Yaşamda kendini beğenmişlik cezasız kalmıyor, verecek her şeyi tükendiği zaman insan artık kimseyi mutlu edemi- yor. Olgunlaştığı zaman ağacın tepesinde hiçbir elin erişemeyeceği, hiçbir ağzın tadamayacağı yerde duran incir, kurur, taşlaşır ve gökyüzünü seyrederek ölür gider.
Sayfa 125Kitabı okudu