Sonra her şey geçmedi.
Sonra her şey geçmez kolayca.
Herkes kalanıyla yaşar.
Kendinden geriye ne bıraktıysa.
Haydar Ergülen
''Kimi gözler bir hasret taşır içinde;
sarılsan geçecek, konuşsan gülecek.''
Melih Cevdet Anday
Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.Ne kötüdür an kadar yakın,bir asır kadar uzak olması.
Okur Takip Önerileri
Biliyoruz ki bütün acılar geçer, fotoğraflar sararır. Yara kabuk tutar, kapanır. Sokakta mevsimi fark edersin, aynada kendini. Önce belirli belirsiz, sonra gamzene kadar gülersin. Kuşlar konar dallarına. Kırıldığın yerden çiçek açarsın; bütün acılar bir gün geçer ya da alışırsın.
“Kendim olmaya karar verdim. İyi de, kendim kimdi, nasıl biriydi?”
“Çoğalan bir merhametsizlik var. Bir ayaz sürüp gidiyor vicdanlarımızda. Herkes gücü yettiğine… Bakanlığı olsa da adalet yok işte bu ormanda.”
Ağlamamak için başını göğe kaldırdığı anlar oluyor insanın. Yerdekiler halden anlamıyor ama “O” her halimizi biliyor, buna inanıyoruz..
'Olmayacak insanlarla olmayacak hayaller kurduğum için, en çok da kendimden af diliyorum.'
Albert Camus
Herkesle aran bozulabilir. Bazılarının kaybı iyi bile gelir. Ama kendinle aran hep iyi olsun. O bozulunca, her şey bozuluyor.
''görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum. kendi kendime karşı çok borçlandım. kendime vaadettiğim şeyleri yapamazsam utancımdan aynaya bakamayacağım."
Onu unutulacağımı sandığım da olmuyor değildi. Ama unutmak insanın yapacağı değil, başına gelen bir şeydir ve benim başıma gelmedi.
“Ve güldün rengarenk yağmurlar yağdı
İnsanı ağlatan yağmurlar yağdı
Yaralı bir ceylan gözleri kadar sıcak
Yaralı bir ceylan kalbi gibi içli bir sesin vardı
Sen geldin benim deli köşemde durdun
Bulutlar geldi üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin.”
Sezai Karakoç
sizin aliniz al inandim
morunuz mor inandim
tanriniz buyuk amenna
siiriniz adamakilli siir
dumani da caba
ama sizin adiniz ne
benim dengemi bozmayiniz
butun agaclarla uyusmusum
Biz niye kendi zamanlarımızı yaşayamıyoruz?
Niye hep başka zamanlar ve hep başka kendimiz? Ne bu ertelenen?