Kayıplara karıştım,
Bir umudun yelkeninde küreksiz kaldım
Kulaçladım suları, dalgaya karşı
Delik göğsümü siperledim rüzgara karşı
Göğsümün üfürümünü sende duydun mu
Umutsuzluğumu haykırdı
Gökkubbe inledi sende duydun mu
Umutsuzluğumu haykırdı
Yelken tabutum, deniz kefenimmiş...
Yan yattı yüreğimdeki kavruk sazlar
Geri doğrulamadı
Bilmem neden bu sönüklük, bu burukluk, bu başkaldıramamak
Bilmem işte...
'Benim yalnızlığım insanlarla dolu demiş' Franz Kafka. Anlaşılmadığını ve değer bulamadığını hissedince insan yalnızlık bir kaçış yolu olur. Demem o ki yalnızlık bana göre maddiyatla değil maneviyatla ilikişilidir.