Bu inançsız insan yazgımı belirlemeyecekti artık. Kendi öykümü kendim yazma yolundaydım şimdi ve hep arkasından koştuğum kendi yaşamıma yetişmeye doğru ilerliyordum. İçimde “ben” den başka bir kişinin yavaşça gelişmekte olduğunu sezinlemeye başlıyordum.
Köksüzlüğüme katlanamıyordum artık. Sevgisizliğe, yaşamın anlamsızlığına ve giderek güçlenen çıldırma korkusuna katlanamıyordum artık. Uzaklara gitmeliydim. Oradan ayrılmalıydım. Ve kendimi bulmak ve yaşama yeniden başlayabilmek için kaybolmalıydım.