Elçin GK
Elçin GK
@ElcinGK
23 reader point
Joined on April 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
160 sayfadan çok daha fazlasını okudum sanırım ya da okumaya çalıştım desem daha doğru.
Alice Miller’ı insanlara tanıtmak için elinden geleni yapan Nihan Kaya’ya ayrıca teşekkürler!
Çok yoğun bir kitaptı zor oldu benim için okuması. Satırlar arasında beklemelerim, hazmetmekte zorlandığım çok anlar yaşadım..
Anne-baba, öğretmen, dayı, hala, teyze, anneanne, babaanne!
Çocuğa dokunan herkes okusun mutlaka!
Belki böylelikle makus talihimizi değiştirmek mümkün olabilir...
Birbirinden farklı rollerdeki kadınların ( İş hayatındaki kadın, anne olan kadın, eş olan kadın, sevgili olan kadın, evlat olan kadın... Hepsinin öyküsünde bizden parçalar vardı.) yaşadıkları sorunları ve izlenen terapi süreçlerinin anlatıldığı bu kitaptan benim aldığım mesaj ; öfke de hissettiğimiz diğer tüm duygular kadar gerçek be yadsınamaz, yadsınmamalı da!
Birçok metodda olduğu gibi ondan bir an önce kurtulmak ya da onu bastıracak eylemlerde bulunmak yerine (nefesini tut 10’a kadar say vs..) öfkeyi tanımak ve hangi ihtiyacın karşılanmamış oluşundan meydana geldiğini irdelemek ve doğru şekilde ifade etmek.
Öfke anında düşülen en büyük hata öfkeyi ifade ediş biçimimiz. Sen...sen.... şeklinde karşı tarafı suçlayıcı ifadeler yerine etkili bir “ben dili” kullanmak, bizi öfkelendiren kaygılandıran durumları kendi duygularımız üzerinden ifade etmek çoğu zaman iletişimde avantaj sağlar bir durumdur.
Kendi adıma kitabın yararlı bi rehber olduğunu düşünüyorum. Harriet Lerner’ın da dediği gibi hiçbir kitap sihirli bi değnek sunmaz. Örnek terapi süreçlerinden kendi adımıza birkaç fayda sağlasak bile kitap amacına ulaşmış demektir.
Yazarı böyle bir kitabı yazmaya iten maalesef ki neredeyse tüm toplumlarda kadının üstlendiği üstlenmek zorunda kaldığı, kuşaklar öncesinden kendine miras kalan aile modellerinin dışına çıkmaya çalışması sırasında karşılaştığı çatışmalara ses olmak.
Çünkü yazarın da dediği gibi :
“Hissettiğimiz her şeye hakkımız var”
Bir tarafta hristiyanlığı yaymak adına rahiplerin ve Japonya’da onlara inanan bir avuç insanın yaşadıkları çileler, öte taraftan mevcut inançlarını (Budizm) korumak ve hristiyanlığın asla kendilerine uygun olmadığını ileri sürerek hristiyan rahiplere türlü işkenceler edip onları dinden (döndürmeye çalışırken kullandıkları yöntemler tam da Japon zekasına münhasır) döndürmeye çalışan Japon hükümeti.
İnanmak ve sorgulamak. Yanyana geldiğinde tehlikeli sonuçlara neden olabilir.
İnsan en çok dünyalık acılar karşısında çaresiz kaldığında sessiz kalan Tanrı’yı sorgular sanırım.
Sade, akıcı anlatımıyla ve anlattıklarıyla beni çok etkiledi. İnançla ilgili tekrardan düşünmemi sağladı.
“İnsanlar zulme uğrarken Tanrı neden hâlâ sessizdir.”
“Günah, genellikle sanıldığı gibi bir şey değildir; günah, çalmak ve yalan söylemek değildir. Günah, bir insanın, bir diğerinin hayatını acımasızca ayaklar altına alması ve açtığı yaralardan bihaber olmasıdır.”
Reader Follow Recommendations
Önce “Yeşil Peri Gecesi”ini okuduğum için Selda’nın ve Ersin’in hayatlarından verilen kesitler daha anlaşılır oldu benim için. Ancak üzülerek söylemeliyim ki aynı tadı alamadım. Yeşil Peri Gecesi beni inanılmaz sarsmış çok etkilemişti.
Burdaki Ersin ve Selda düz, kontrollü, sıfır risk hayatlarıyla çok derin iç hesaplaşmalarıyla beni biraz bunalttı açıkçası.
Bir taraftan hayata hiç karışmamış, can simidiyle sadece kıyısından kıyısından ilerlemiş ailelerinin gölgesinden ayrılamayan iki karakter, öte yandan cüretkar Kapak Kızı Şebnem!
“Karanlığa adım atmaktan, hayata kafa tutmaktan, fırtınalı ruhlardan, cesurlardan, ataklardan... Hep korktum. Sonunda yanacağımı hissettiğim hiçbir aşkı göze alamadım. Bu yüzden kuru kuruya yanıyorum şimdi.”
Öncesinde “Kapak Kızı” kitabını okumadığım için üzülmüştüm. Ancak romanın bütününden, vermek istediği mesajdan çok bir şey kaybettirmedi bence. En kısa zamanda onu da okumak istiyorum
Ayfer Tunç için söylenebilecek tek şey, yazar olarak doğmuş, hep yazsın hep okuyalım.
Konu başlı başına sarsıcı, çok gerçek. Anlatım şahane zaten. Ana karaktere zaman zaman kızsam da içinde kor gibi yanan ateşle etrafını yakmak isterken en çok kendini yakıp yaralaması içimi ezdi. Hele Cavit bey!!
Sevginin, umut etmenin en önemlisi hayatta birileri tarafından hatırlanmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hissetmiş oldum.
“Sevilmek istemiştim. Ömrüm sevilmek isteyerek geçmişti. Sevilmek için güzelliğimden başka verebileceğim hiçbir şeyim yoktu. Ama güzelliğimi de herkes istemiyordu. İsteyenler de çabuk bıkıyorlardı. “
