Elif Bekdemir
@Elfjo0
Türk Dili ve Edebiyatı
Isparta
9 reader point
Joined on February 2024
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Uzun bir pazar günü daha geçip gitti, anne şimdi toprağın altında yatıyor, ben işime döneceğim, sonuç olarak değişen hiçbir şey yok, diye geçirdim içimden.
Reader Follow Recommendations
“Dudaklarını gözlerime dokundurduğun zaman bütün canımın koşa koşa gelip toplandığını, orada sana mülaki olmaktan mesut olarak kaldığını hissediyorum. Bahusus şimdi bana öyle geliyor ki ben dünya da senden başka hangi kadını alsaydım hiçbirisiyle senin gibi olamayacaktım; senin kadar böyle samimi, ruhuma kadar, böyle canıma kadar samimi…”
-Size bir hakikat söyleyeyim mi? Şimdi ben bu şeylerden lezzet alıyorum. Bilmezsiniz, bugün bu acı fedakarlığı yaptıktan sonra içimde öyle bir lezzet var ki…
Elhan-ı Şita (kış nağmeleri)
Cenap Şahabettin
Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar…
Ey kulûbün sürûd-i şeydâsu,
Ey kebûterlerin neşideleri,
O baharın bu işte ferdâsı
Kapladı bir derin sükûta yeri
Karlar
Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar.
Krizantem
Tevfik Fikret
Şafak âlûde bir hadîka gibi
Nazregâhımda ibtisam eyler
Sarı, fesrengi, penbe, sencâbi,
Bir kucak bir yığın şükûfe-i ter.
Krizantem bu hande-i sâfa
Münkalib girye-i yetîm-i hazân…
Nâf-ı zerrîni serper etrafa
Acı bir nefha, bir şemîm-i hazân.
Krizantem, bu namı pek severim,
Önce duydum onun lîsanından,
Bana mûnis bu gün o hatıradır.
Hep onun yadigârıdır kederim,
Açılır sonbahar olunca ıyan,
Krizantem içimde bir yaradır.
Şu halde varsağılar halk şiirinin “tür” ve “şekil” kavramları açısından değerlendirilirse, bazı araştırmacıların* kaydettiği gibi bir nazım şekli değildir. Varsağıların, -tasnif kolaylığı açısından bakıldığında- türkü ile aynı kategoride “ezgi ağırlıklı bir tür” olduğu söylenebilir.
*Hikmet Dizdaroğlu, “halk şiirinde şekil yoktur, tür vardır" görüşünden hareketle, varsağıları da “tür”olarak değerlendirmekte, ancak tarif ederken şekil özellikleri üzerinde durmaktadır. İsmail Habib Sevük ise böyle bir tasnife ve tasnif sorununa hiç dokunmamaktadır. Cem Dilçin, halk şiirini "tür" ve "şekil" bakımından tasnif etmekte ve varsağıyı, şekil olarak göstermektedir.
Nihayet Firdevs Hanım’ın kızı olmuştu; evet, yalnız onun için gitmiş, bu adamın kollarında kirli bir kadın olmuştu.
Bir tabii his sanki minimini kızı küçük kardeşine bir anne olmaya yöneltiyordu; fakat öyle bir anne ki çocuğunu herkesten kıskansın, ona başka birisinin eli sürüldükçe kalbinde bir şey yırtılsın.