Herkese merhaba!
Bugün çok acemisi olduğum kitap incelemesi yapmaya çalışacağım. Uzun zamandır korktuğum, çekindiğim bir alanda yapacağım bir başkası için belki küçük ama benim için büyük bir adım olan inceleme hevesle okuduğum "Masumiyet Müzesi" sayesinde oldu diyebilirim. Kitabın ilk ve son cümleleri beni en çok etkileyen kısımlardan birkaçıydı.
"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." ile başlayıp "Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım." ile biten kitap büyük bir ustalıkla kaleme alınmış olan bu şaheserin her bölümünü merak içerisinde okudum. Kemal ve aşkını sanki birebir tanık oluyormuşum gibi hissettim. Duyguların işlenişi, olayların akışı, karakterlerin düşünceleri, zaman-mekan bütünlüğü gibi daha sayamayacağım birçok şey özenle işlenmiş. Şunu da dile getirmeliyim ki son 40 sayfayı gözlerim yaşlı şekilde okudum. Kitap hakkında daha fazla spoi vermek istemiyorum.
Kemal gibi sevebilen insanlar tanımak ümidiyle...
