Kadife vagona kavuşmak için on beş yıl boğuştu Nuri Cemil, tıpkı kendine benzeyen insanlarla çevrili olarak; kediye, kirpiye, tavuskuşuna ve bozkırda başları önde dolaşan bir çakal sürüsüne benzeyen insanların içinde. Hüzünlü sarhoş dünyasında onun insanların üstünde kendisi vardı, yapayalnız, insanlara hakim, insanlardan uzak, kibirli, zulmedici, kötümser. Ve o dünyada tıpkı bugünkü gibi insanlar ölürler, kendisi ölmez. Bir sızılmayan sarhoşluk ki yoktur sonu. Yaşar yıldızlarla beraber duymadan büyük karanlığın korkusunu. Hiç bir kitabı sonuna kadar okumadı Nuri Cemil ve vikiye hiçbir kitap için <okumadım> demedi.
Okur Takip Önerileri
"Ve ihtilas ettiği günden beri dehşetle büyüyor ağzının içinde bir küfür; bir küfür ki ses olup edilememiş edilemiyor."
Dön bana ve beni iyi dinle içimde binlerce kelebek intihar ediyor binlerce kuş ölüyor içim de...