Emel ışık
@Emelisik
Yalnızlık, kişinin sahip olduğu kitap sayısıyla ölçülebilen, tercih edilmiş bir 'uzak durma' faaliyetidir..
Kolayca bulamazsın binlerce insan arasından erdemin bir değeri olduğunu düşünen tek kişi.
50 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Gözyaşlarımı
naziresi olmayan bir şiirin
penceresine asıyor, ömrümde
gölgen var kurutamıyorum…
Gitme diyemezdim sana,
bana hep çıkmaz olan sokakların
ona giden yolların kestirmesiydi
Ve bana üşüyen kalbini,
içi senle dolu anıları yakarak
ısıtabilir miydi yüreğim
Okur Takip Önerileri
Hep bir yabancıya bakar gibi mayası efkâra
çalan gözlerin eylülün ekime vedası gibi giderken
Bir ayağı kapıda sevgini beyhude bir
çabayla durdurabilir miydi sözlerim
Aklında kalbine iyi gelen
bir başkasının gülüşleri varken
Mutlu sanılan her hikâyede olduğu gibi kapı
gıcırtısında vedalar seyrini değiştirebilir miydi?
""""Gözlerine karşı bağışıklığım yoktu
Bakışlarının enkazı olurdum"""""
Hasadı gecikmiş zamanlardan içi elem
dolu kaç hatıra varsa bana payidar
uzakları sen olan yolların nasırlı mesafelerine
gizledim, biliyorum dönmeyeceksin
Refakatçisi olduğum kasvetli bir
gecenin ayazında, henüz repertuarında
olmayan müsterih bir vedayla git
Herkes ve her şeyden habersiz, ben bilmeyeyim mesela
Dön demiyorum sana
İçimde ölsen kâfi…
Ama korkma,
adın rehin tuttuğum anıların kayıp ihbarında
bulunduğu bir şiirin umut dolu mısralarında
ölü bulunsa da, bende ilelebet yaşayacak…
Birbirimizin uzaklarıydık ikimiz
Kayıp zamanların telafisi olmayan
yaşanmamış mutlulukları, hükmü
bir sılanın yüz kızartıcı özleminde
verilmiş mağrur korkaklardık
Bir sana iman eden yüreğime
bir daha din değiştiremiyorum
Babamın ihmal ettiği edebimle
ateşini düşüremediğim küfürler
sayıklıyor, yarama tuz olan
gözlerini yüreğime bastırıyorum
Çıplak bir maktul, makberi kefensiz
Üstünde toprağı yok artık sözlerimin
Ölsem gömmeyecek
Bir çiçekle gelmeyeceksin biliyorum
Ve gözlerin maksadını çoktan aşmış yaşama
isteğimin hatalı bir telaffuzuydu sanki
Özünde seyis olan ilkokul öğretmenimin verdiği
sakat bir Türkçeyle adını oluşturan harfleri tecrit
ettiğim bir alfabenin sesli olanlarıyla sen başkasını
severdin, bense tüm sessiz harflerde seni sevebilmeyi
Belki de
kasvetli bir soğukta askıda ekmek
isteyen fakir bir çocuğun yüzündeki buruk
utangaçlıktı seni seviyorum diyebilmek
Rahledeki kitap, sokak lambaları
Sen yine de kapatma gözlerini
bırak açık kalsın yüreğimin
derinliklerinde Işıklarını
söndürme umutlarımın,
Dokunma, kapalı kalmasın
hiçbir şey Rahledeki kitap,
sokak lambaları Ve en kötüsü de
başkasının ellerini tutan avuçların