İnsan bazen hazırlıksız yakalanmaya da muhtaçtır. "Ben hiç böyle değildim" demeye, "meğerse ben..." diyerek cümleler kurmaya. Bu kendimizi yeniden, daha önce hiç yapmadığımız bir tanıyış biçimi olabilir. Yeni bir yer yoktur, yeni bir "sen" olana kadar. Ya da şöyle diyelim: Yeni bir yer yoktur, sendeki seni bulup çıkarana kadar. Böylece her gün döndüğün yer, sadece döndüğün yerdir.