Handan, hamamdan geçtik,
Gün ışığındaki hissemize razıydık,
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık,
Hiçbirini bulamadık,
Kendimize hüzünler icadettik,
Avunamadık;
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik? 
Orhan Veli Kanık
Aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten
İyi nişan alırdı kendini asan zenci,
bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
sizden iyi olmasın, boşanmada birinci
çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen 
Ülkü Tamer
Benim hiç gönlümü almadılar. Ben hep kendi kendime bir köşede affettim herkesi.
Nilgün Marmara
Okur Takip Önerileri
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin
Su olsan kimse içmez
Yol olsan kimse geçmez
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına
Bir ağaç bulursun
Tellersin pullarsın gelin eylersin
Bir de bulutları görürsün
Köpürmüş gelen bulutları
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
Şu dünyanın ıssızlığı
Tanrı kimsenin başına vermesin
Böyle bir yalnızlığı. 
Yaşar Kemal
İnsan İnsan Olmadan
Kalbinin kırıklarının ruhuna batması acıtıyor insanı.
İçine çektiği nefesin ona yaşam sunması bıktırıyor insanı.
Kafasının içinde yüz kişiyle yaşamak zehirliyor insanı.
Suçlu gibi düşüncelerinden köşe bucak kaçması yoruyor insanı.
Uykusundan yeni bir güne kalkmış olması ölüme yaklaştırıyor insanı.
Bunca aydınlığın içindeyken dünya, karanlık içten içe boğuyor insanı.
Kırıklar ruhunu kestiğinde, son nefesi içine dolduğunda, kafasındaki tüm insanlar sustuğunda, düşünce hapsinden kurtulduğunda, gözünü açtığı son günde, karanlık sona erip aydınlığa kavuştuğunda ölüm kucaklıyor insanı.
İnsan insan olduğunda ölüyor.
Emirhan Zafer