Enes Yıldız
@Enes1yldz
Ağız ve diş sağlığı
Ön lisans
Konya
38 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"İnsanlar daima bir şeye hasret kalacaklardır."
Hüseyin Nihal Atsız
Okur Takip Önerileri
"Ne içimdeki sokaklara sığabildim, ne dışardaki dünyaya..."
Sabahattin Ali
Cahit Zarifoğlu'nun “gönlümün yükünü kaldıramıyorum” dediği yerdeyim.
'Yalnızlıkla aşk anlaşmış gibi. Yalnızlık aşka itiyor, aşk yalnızlığa.'
- Annie Hall
Çehov'un dediği gibi:"Bir süreliğine yalnız kalmak tehlikelidir ve bağımlılık yapar. Çünkü ne kadar huzurlu olduğunu görünce artık insanlarla uğraşmak istemezsin."
Oturup konuşalım şunu.
Bulsun kelimem kelimeni,
Eğer uyku daha aziz esirlik daha ehven değilse.
Bir deli akıl çırpınıyor aramızda.
Rızık korkusu can korkusu baş mesele.
Çıplan dünyadan çıplan ve gövdenden...
| Cahit Zarifoğlu
Birine inanmaya , güvenmeye ve hatta sevmeye o kadar çok ihtiyacım var ki...
"Yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?" Şu cümle çok şey anlatıyor insana
Dostoyevski diyor ya "Kimse seni sen olduğun için sevmeyecek herkes seni, seni sevmenin onlara ne kadar yakışacağını düşündüğü için, yani kendileri için sevecek ve bu da demek oluyor ki insan böyle yaparak yine kendini sevecek. sen hiç sevilmemiş olacaksın hikayenin sonunda."
Tolstoy’un “İnsan Ne İle Yaşar” adlı kitabında, çiftçi Pahom’un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır.
Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır.
Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir. Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir.
Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar yürüyerek yada koşarak ulaştığın bütün yerler senindir fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der. Seni başladığın yerde görmek istiyorum. Yoksa bütün hakkını kaybedersin.”der.
Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye. Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir arazi dikkatini çeker orayı da almak için koşmaya başlar.
Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış. Vakit epey geçmiş. Daha hızlı Koşar, koşar, ama artık kesilir takâti. Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya başlar. Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz…
Reis olanları izlemektedir. Çok kereler şahit olduğu olay yeniden vuku bulmuştur. Adamlarına bir mezar kazdırır. Pahom’u bu mezara gömerler. Reis Pahom’un mezarının başında durur şöyle der: “ Bir insana işte bu kadar toprak yeter !”
"Herkese yürümüşsün caddeler boyu,
Bana gelince yorulmuşsun..."
"Sürekli eksik olan bir süre sonra gerekli de olmuyor Mathilda."