Benim sevgilim bana mağara kesilen,ciğerimi yiyen aşk olan, sevgili de sensin, mağara da sen. a efendiler efendisi, beni gör-gözet.
Nuh da sensin,ruh da sen. Açılan da sensin, açan da sen.
Bana sırlar kapısında yarılıp açılan gönül de sensin, sen.
Nur da sensin,düğün-dernek de sen, yardım görüp üst olan devlet de sen
gagasıyla beni yaralayan tur dağındaki kuş da sen.
Damla’da sensin.Deniz de sensin.”
Şiirinde önce “alaca bir at koşar içimde zamansız,mekansız nefese doğru” diye yazar ve sonuna doğru gelince “at vuruldu; içim paramparça rüveydâ”der. Herkes bilmez fakat bu bir ölümdür…