Enes Yılmaz
@Enesylmz58
Hayat, iman ve cihaddır.
Pr. Dr. Necmettin Erbakan
*At insanlığa bir Hüdavendigar’dır.*
Ankara
Sivas
18 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Aynı zamanda bir ahlak eğitimine kuvvetle başlamak lazımdır. Devrimiz makina gıcırtısının ahlak ilahilerini susturduğu devirdir. Bizim ahlakımız hörmet, hizmet ve merhamet prensiplerini kendinde birleştiren aşk ahlakıdır, diye heyecandan boğulacak sesiyle-gereken cevabı- kendisine vermişti. Önce insan yetiştirilecekti.
Okur Takip Önerileri
İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiilerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum; müdaafsını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembel var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var... Hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz.
Olayların ve eşyanın bir arkası var. Bütün mana hemen elimizin altında, ama az ileride. Küçük bir gayretle bakmaya ve görmeye başlamak ve devam etmekle, insanın yüksek değerlere olan tabii eğilimini harekete geçirmek mümkün.
Mü'mini anlatan ayetlerden biri şöyle:
"Onlar yerlere ve göklere bakarak nice hikmetleri düşünürler."
Yerler ve gökler bütün insanların gözlerinin önünde. Ama onlardaki hikmetleri düşünmek, görmek, mü'minlere has bir olgu.
Manzoni ise "okurlarımı aşka davet edecek değilim... Bu dünyada aşk gereklidir ama zaten fazlasıyla var. Aşk için fazladan çaba harcamanın bir anlamı yok çünkü aşk için uğraştığınız zaman yapacak başka bir şeyiniz yoktur. Yazarın okuruna vereceği çok daha değerli ahlaki mesajları olmalı. Acıma duygusu, çocuk sevgisi, hoşgörü, bağışlama..."
Carlyle'nin, Thackeray'de en nefret ettiği şey Fransız usulü aşkı hayatın tek varlığıymış gibi görmesiydi, ancak aşk (aşk dediğimiz şey) hayatın sadece kısa bir döneminde yaşanır ve bu kısa dönemde bile daha önemli işlerimizden yalnızca biridir. İşin doğrusu aşka tutulduğumuz dönemlere kimse dönüp bakmak, hatta bahsetmek istemez.
Olsun bu yolda yürüyeceğim. Ta ki Cenab-ı Hakk'ın hidayet nuru kalbimi kaplayıncaya kadar. O gün geldiğinde her engeli aşacak, her zinciri kıracak bir manevi gücüm olacak.
Bunun için dua ediyorum.
