Bazı zamanlar olur.
Herkes kendi penceresinden bir "insan" tanımı yapmaya başlar, feryat figan. Tanımların hemen hemen hepsi aynı yere varır: Her türlü öncül ve ardıldan arındırılmış insani değerlere sahip, bir o kadar da makul bir insan. Bu evrensel değerlere sahip insan çağrısını belirli zamanlarda yapar bu insanımız.
Ne zamanki ucu kendisine dokunur ya da uzaklarda bir yerlerde dokunduğu hisseder, işte o zaman.
Güç elindeyken ezebildiğini ezen, her şeye kulağını tıkayan, özgürlüğü sadece kendisi için isteyen bu tanımlayıcı insan; an geliyor en özgürlükçü, en hümanist insan oluveriyor. O an geçince bir çita hızında dönüyor eski haline. Bugünlerde epey görüyoruz, çok olmaz gene görürüz.
Kısacası boş yapıyorlar, yapıyoruz da. :)