Mutluluğu şeyleşmekten kurtaran bizzat acıdır. Ona süreklilik kazandırır. Acıdır mutluluğu taşıyan. Acılı mutluluk bir oksimoron değildir. Her yoğunluk acı vericidir. Tutku acı acı ve mutluluğu bir araya getirir. Derin mutluluğun içinde bir acı anı vardır. ….. Acıya duyarlı olmayan insan derin mutluluğa kapısını kapatmıştır.