Ne zaman elime bir fırça alsam
Seni çiziyorum kapılara, duvarlara
Bir bir hatırlıyorum bütün hatlarını
Gözlerini, dudaklarını, saçlarını
Baktığım her yere gölgen düşüyor
Dokunduğum her şeyde senin sıcaklığın
Sonra dağlar, denizler giriyor aramıza
Git gide büyüyor uzaklığın
Ne zaman elime bir ayna alsam
Gözlerimden korkuyorum, bakışlarımdan
Bu seni unutamayan benden korkuyorum
📝|
Heybeme umut yüklediğim yeni günler. Yaşarken anlamadığım hayat ağrılarım, gönül telaşlarım, maviye kaçışlarım, yeşil arayışlarım, çıkmaz sokaklar için göğe merdiven dayayışlarım, gülmenin gözlerde olduğunu öğrendiğim her an..
Yaşımın küçük olduğu zamanlarda bile, küçücük bir bedende ince düşünen, bir yetişkin vardı içimde. Ben hep sevdiklerimi incitmemek için yürüdüm bu hikâyede. bugün de genç bir ihtiyar oturuyor içimde..
ᘛᘛ
Hevesle çabaladığın şeylerin
ziyan oluşuna şahit olunca
Bir daha adım atmak gelmiyor insanın içinden.
Bir banka oturup
Geleni geçeni izlemek gibi
bir his bu..
Düşün, kim üzebilir seni, senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
Kim yıkar, yıpratır sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Her şey sende başlar, sende biter.
Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme, tükettirme içindeki yaşama sevgisini.
Ya çare sizsiniz ya da çaresizsiniz.
📖|