Sana kırılmayı bıraktım artık...
Senden beklentilerimi azalttım desem daha doğru olur aslında. Çünkü anlaşılmayı bekledikçe daha çok kırıldığımi fark ettim. Üstelik bu durumun üzdügü tek kişi de bendim. Sevginin acı veriyor olması sence de çok saçma değil mi? Sonuçta hiç kimse mutsuz olmak için sevmezdi kimseyi...
Önce sohbetini uzak tuttun benden, sonra yüzünü, zamanla da sesini...sevginden söz etmiyorum bile.
En sonunda koca bir buza çevirdin yüreğimi. O kadar yalnız bıraktın ki beni, hayatımdaki en büyük fazlalığın sen olduğunu fark ettim...
Çok üzüldüm vaktiyle, yalvardım... İyi ki gelmedin! Çünkü sen bana en büyük iyiliği gelmemekle yaptın. Artık dilediğin yerde olabilirsin... Benim yüreğim bir daha ısınmaz sana....