Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde
soluksuz kalınca anlar insan..
Görmenin nasil bir bayram olduğunu karanlık öğretir;
sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır.
Bayramdır elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp "Çok şükür bugünü de gördük" diyebilmek...
Bunların kadrini bilirseniz, kıymet bilmeyi öğrenirseniz
her gününüz bayram olur.
İnsan kendini "başkalarindan" biraz
geri çekince;
"aslinda ben iyi oldugum için her şey
yolundaymiş"
gerçekligiyle yüzleşiyor...
ve anliyor ki;
başkaları zehirdir...