Üstat tutkuyu acı çekmek olarak isimlendiriyor. Ruhu bedenden ayırmadan bir bütün olarak , işleyen bir sistem olarak ele alıyor. Kitabın dönemin prensesi için daha doğrusu prensesin sürekli olarak sordugu ve merak ettiği sorulara cevap olması maksadıyla yazıldığı söylenir. eserde neredeyse tüm organları işlevleri ile birlikte ele almış ve bu organların insan ruhuna etkilerini, ve insan bedeninin de bu organlar üzerindeki etkilerini kendince dönemin bilgi düzeyinin el verdiği oranda açıklamaya çalışmış. Mutluluğu sağlıktan, sağlığı da mutluluktan ayırmadan birbirleri ile olan ilişkileri ile izah etmiştir. Çok akılda kalıcı, vurucu aforizmalarla dolu bu kitaptan birkaç örnek aforizma aktarmak isterim: “ Keder nahoş bir rehavettir. “ “ Arzu zıddı olmayan bir tutkudur. “ “ Nefretin sevgi kadar çok türü yoktur. “ “ Hakikat bilgisi olmaksızın ruhun gücü yeterli değildir .”