Yaşama aşkının fazlasından,
Umut ve korkudan sıyrılarak,
Tanrılara, her neyseler,
Basit teşekkürlerimizi sunarız.
Çünkü hiçbir yaşam sonsuza dek sürmez;
Çünkü ölüler asla dirilmez;
Çünkü en yorgun ırmak bile
Güvenle denize döner bir yerde.
Ben hasta bir adamım bedenim değil. Ruhum beynim hasta olan. Bütün değerlerini yitirmiş gibiyim. Hiçbir şey umurumda değil. Birkaç ay önce yanımda olsaydın farklı olurdu her şey. Şimdiyse çok geç.
Martin şimdi onu gerçekten sevmediğini biliyordu. Onun sevdiği idealleştirilmiş bir Ruth, kendi yarattığı Tanrısal bir yaratık, yazdığı aşk şiirlerinin parıltılı ve aydınlık ruhuydu.
Beni neden sevmedin ki? Neden yetmedi seni bu kadar sevmem? Senle uyanıp, senle uyuyakaldığım için mi? Hayallerim, anılarım, rüyalarım sen dolu olduğu için mi? Sen üzülsen en çok canı yanacak olan kişi ben olduğum için mi? Sensiz eksik hissettiğim için mi? En ihtiyacım olan kişi olduğun için mi? Senin en ihtiyaç duyduğun insan olmak istediğim için mi? Söylesene neden sevmedin beni?