Dokunmadan kitabıyla tanışmıştım Nermin Yıldırım'la. Daha önce bir kitabını okumuş olmanın verdiği heyecanla tanıdık bir dünyanın sayfalarını okuyacağımı düşünmüştüm. Öyle olmadı. Rüyalar Anlatılmaz beni çok üzdü, boğazımı düğümledi. Kitabın arka kapağında yazan yazı bana iki aşığın hikayesini okuyacağımı düşündürmüştü ama onun yerine buz gibi bir aile hikayesi karşıladı beni. Şöyle diyor yazar; "Sırsa sırdaş, sabırsa taş yükse hamal, daima birlikteydiler. Ama sohbette lal sevgide çekingen, itirafta kusur kaldılar. Böyle olunca, ne gönül rahatlığıyla birbirlerinin yüzüne bakabildiler ne de hepten uzaklaşacak takati bulup kaçabildiler." Çok, çok etkileyici bir roman, gönülden tavsiye ederim.