Biz, bu dünyada her şey, Allahın biter meczubuyuz. O, Allah, Kemallerin kemali...
Sonbaharda yapraklar nasıl boranın çektiği istikamete çullanırsa, hepimiz, her şey Allaha doğru gidiyoruz.
Her şey benim olsun vereyim. Gökler, yıldızlar, gökteki samanyolu, ay, dünya vereyim. Fakat aklım bana kalsın! Aklım bana kalsın! Aklım...
Reader Follow Recommendations
Yaşamıyoruz. Resimlerimiz, fotoğraflarımız kadar yaşamıyoruz. Mendilimiz, gömleğimiz, potinlerimiz kadar yaşamıyoruz.
Her şey erir, dağılır, kurur, ufalır, silinir.
Fakat hiç bıçağın deştiği yerden kan akmaz olur mu ?
-İnsan niçin deli olur Osman?
-Ah efendim, bağışlayın suçumu! İnsan çok düşünmekten deli olur.
En sevdiği şeylerden bir anda iğreniyor. En düşünmüyecek yerde, birdenbire düşünmeye, hesap yapmaya kalkıyor.
Menfaatinden başka bir şey düşünen var mı?
Hayat beklenmediklerle doludur.
Hayatta ne tuhaf şeyler oluyor sahiden..
Hayat bir şeyi yapınca o şey tamamdır. Olur musu, olmaz mısı yoktur. Hayat yapar, izah etme, ve kabul ettirir. Bütün sanatı burada. Bizse hayattan soramadığımız hesapları bir tasavvurdan isteriz.
Sormayın efendim sormayın. Her taraf asabi hastalarla dolu. Bunlardan bir çoğu da hasta olduklarını bilmezler. Kendilerini dünyanın en sıhhatli insanı farzederler.
Kimse bana kendim kadar düşman değil.