Okurken kendimi bulma yolculuğumdaki farkındalık anlarıma sıkça gittim. Ben yazmışımcasına kaleme alınmış kitapları okumaktan keyif alıyorum. Örnekler ve metaforlar anlatılan duygu dünyasını hissetmem için yeterli ve yerindeydi.
Bazı satırlarını okuyup birkaç dakika duraksadığım, değer katan bir okuma deneyimi oldu. Kitabı acelesiz, hissederek okudum. Hayatın gerçeklerini farklı pencerelerden görmeyi, okumayı, dinlemeyi seven biri olduğum için Nora’nın ruh hali ve yaşadıklarını okumak keyifliydi. Akıcı bir kitap. Odaklanması bence kolay.
Kitap okumak gibi bir düşünce yokken karşıma çıkan bu kitap için evren bana resmen ‘oku’ dedi. Her sayfada okuyor muyum yoksa iç sesimin konuşmasını mı dinliyorum diyecek kadar ‘ben’ bir kitaptı. Pozitif ve umut dolu cümleler ‘bu kadar da olmaz’ dedirtmedi hiç. Okuduklarımın samimiyetini ve doğallığını hissettim. Odaklanması ve sonunu getirmesi kolay oldu. Her an ulaşılabilir olup, rastgele bir sayfası açılarak defalarca okunabilecek kadar keyifli ve sakinleştirici bir kitap.
Hayatta da dik işler ve zorlu çıkışlar olduğu aşikar. Fakat en net manzaranın vadinin ortasından görünmediğini unutmamak da çok mühim. Yeniden yükselebilmek için kimi zaman tek yapmanız gereken ilerlemeye devam etmektir