Saygı duyulma düşüncesi beni fazlasıyla korkuturdu. Bana göre “saygı görmek”, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten biri beni görene, yüzümü bir avuç toz haline getirip beni ölümden beter bir utanca mahkûm edene kadar herkesi mükemmele yakın bir hileyle kandırmak anlamına geliyor.
Syf. 19
Nasıl da annene benziyorsun
Belki de onun şefkatini iyi taşıdığımdan
Gözleri aynı onun gözleri
Çünkü tükenmişiz ikimiz de
Hele ellerin
Aynı solmuş parmaklar
Ama o yakıcı hiddet, yok o öfke annende
Doğru
Babamdan aldığım tek şey
Bu yıkıcı öfke
"Ben neden çekildim ki ormana ve ıssızlığa?" dedi ermiş, "insanları çok sevdiğimden değil mi?
Şimdi tanrıyı seviyorum: sevmiyorum insanları. Tamamlanmamış bir şeydir insan benim gözümde. İnsanları sevmek mahvederi beni."
Sen asıl bunlara bak bunlar dudakların
Bunların konuşması olur öpülmesi olur
Seni usulca öpmüştüm ilk öptüğümde
Vapurdaydık vapur kıyıdan gidiyordu
Üç kulaç öteden İstanbul gidiyordu
Uzanmış seni usulca öpmüştüm
Hemen yanımızdan balıklar gidiyordu