Ne çok ölü konuşur olmuş. Unutup gittiklerimiz. Ya da ne alıngan olmuş insanlar her lafı üstüne sanar olmuş. Sadece gülüp geçiyorum. Sana iyi seyirler :)
Okur Takip Önerileri
Kaç tane kitap okumuş olursan ol, bu dünyada asla, ama asla anlayamayacağın bazı şeyler vardır.
Gece olunca içimize batan cümleleri,sabah olunca yine kimseye söyleyemeyeceğiz.
Ahmet Kaya-Acılara Tutunmak
Ahmet Kaya her zaman dinlenilmez. Özeldir. Bazen şarkı dinlemek için akşamları da beklenmez. Yüreğine bir parça anı düşer ve bir şarkı çalar kulaklarında. Yaşandığını bilirsin ama hiç yaşanmamış gibi. Olmayacağını da bilirsin bir daha. Geçmiş geçmişte kalıyor, giden gidiyor ve sen hafızanda kalan bölük pörçük hatıralarla. Kimi zaman tebessümle seyreder, kimi zaman acıyla.
Kavuşmak özgürlükse özgürdük ikimiz de
Elleri çığlık çığlık yanyana iki dünya
İkimiz iki dağdan
İki hırçın su gibi akıp gelmiştik
Buluşmuştuk bir kavşakta
Unutmuştuk ayrılığı
Yok saymıştık özlemeyi
Şarkımıza dalmıştık
Mutluluk mavi çocuk oynardı bahçemizde
Esmeray-Unutama Beni
Uzun zamandır şarkı paylaşımı yapmıyordum. Bu havalar insanı biraz durgunlaştırır. Biraz daha fazla düşündürür. Ya da beni öyle yapıyor bilmiyorum.
Boğazında düğümlenen hıçkırık olayım
Unutma beni, unutama beni
Gözünden damlayamayan göz yaşın olayım
Unutma beni, unutama beni
Gölgen gibi adım adım
Her solukta benim adım
Ben nasıl ki unutmadım
Sen de unutma beni, unutama beni
Bitmek bilmez kapkaranlık geceler boyunca
Unutma beni, unutama beni
Ayrılığın acısını kalbinde duyunca
Unutma beni, unutama beni
Sevişirken, öpüşürken
Yapayalnız dolaşırken
Unutmaya çalışırken
Unutama beni, unutama beni
Şiir olsaydım,
Anlatamadığım sen olurdun,
Gizlediğim sen,
Hüznüm sen olurdun,
Sevincim sen,
Umudum sen,
En güzel mısram sen olurdun.
Ey ölü, az daha yaşatmak isterdim seni,
Habersiz bırakıp gittiğin evde.
Giysen hazır duran terliklerini,
Odalarda dolaşsan, öksürsen
Toplasan bu yaz da bahçende yemişleri,
Az daha ömür sürsen.
Gözlerimin önünde hep boyun bosun,
Nasıl girerdin şu kapıdan, memnun
Şu iskemleye otururdun.
Avuçlarımda, ılık, el sıkışın,
Bana bakışın...
Nasıl uzatırdın bana şu sürahiyi?
Seyrederdik uçan bulutları, geçen gemileri.
Nasıl son defa konuştun, son defa güldün?
Nasıl öldün?..
Nasıl öldü, Yarabbim, nasıl öleceğiz?
Hangi sonsuz geceler, iklimler geçeceğiz,
Bundan sonra da bir gün aynı sofrada
Oturacak mıyız bir daha!..
Osman Ziya Saba