Nerden baslasam bilemedim. Ilk ktabi okurken guzel bir kurgu cikacagini düşünmüştüm ama ikinci kitapta baya sıkıldım. Yazar karakter yaratamamis neredeyse 4 kisiyle kitap geçti. Karakterlerin isimlerini de karıştırıp durmuş. Bu kitap bu haliyle yayinevinden nasil çıkmış hayret ediyorum. Üstelik ikinci kitapta bitti neredeyse toplam 800 sayfa ama hala karan hakknda annesinin intihar ettigi disinda bisey öğrenemedik. Gizemde dozunda güzel bi noktadan sonra baya sıktı. 800 sayfadır ben kötüyüm ben karanligim ben kirliyim ne yasadin be adam. Bunlarinki ask degil mazoşist bunlar acidan zevk duyuyorlar. Sen cok yaralisin, hayir sen daha cok yaralısin. Tabiki her insanin acisi vardir ama bunlarin hayatida kafalarida cok depresif. Ben acılar çocuğuyum diye dolaniyolar. Birde esas kizimizin icindeki buzdan kalesi her 3 cumlede bir yikiliyor. Yikila yikila bi bitmedi. Birde yazar heyecanı tutkuyu dorukta tutmak istemis bir anda yatağa sokmak istememiş ama gizem gibi bunuda abartmış sihri kaçmış. Yani bütün kitap mekan değiştirip değiştirip yiyistiler ama durdur beniyle bitirdiler. Buda sıktı yani. Ve yazarın fazlasiyla abarttıgi son bir şey daha betimlemeler. Yani sıradan insan gibi 2 cift laf edemiyorlar karşılıklı yarim sayfa betimleme felsefe. İnsan ne konuştuklarını unutuyor. Yani seriyi bitirebilecegimi sanmıyorum. 800 sayfada esas oğlanın kızı takip edip durmasindan baska elle tutulur hiç bir şey olmadi
