Alakalandığımız birisi, bizden uzaklaştıkca ayağı realiteden uzaklaşır. Yani gözümüzün önünde olmadıkça, o gerçek değildir. Ve araya giren zaman ve mesafe onu buharlandırır.
Sevincin bundan fazlası kriz hâlini alabilirdi. Bahtiyar olmaya alışmamış insanların, her saadetinin arkasında pusu kuran fena talihlerin bir suikasdinden ürkmelerine benzeyen sebepsiz bir korku içinde sevincini frenliyordu.