Halep katliamından bahseden bu kitap bana unuttuğumuz bir şeyi tekrar hatırlattı. Halep'te, Filistin'de Müslümanlara karşı yapılan insan dışı davranışlar, kadınlara ve çocuklara hiç acımadan yapılan zulümler ve oradaki insanlar için batan güneş bizler sessiz kaldığımız müddetçe tekrar doğmayacaktır. Ve maalesef biz sessiz kaldıkça kimyasal bombaların kokusunu "Anne elma kokusu geliyor " deyip ölümün kokusunu elmaya benzeten çocukların hayatlarını kaybetmesine mani olamayacağız.
Renklerin arasında kavga çıkmış. Her biri diğerini itip kakıyor,"En güzel benim!"diyormuş. Derken bir anda şimşekler çakmış, renkler neye uğradıklarını şaşırmış ve korkuyla birbirlerine sarılmışlar. Yağmurun sesi duyulmuş." Bu kavganızın anlamı ne, bu üstünlük çabanız neden? Siz bilmiyor musunuz ki her biriniz değişik bir görev için yaratıldınız. Şimdi el ele tutuşun ve bana gelin." Renkler bunun üzerine çok utanmış ve el ele tutuşup gökyüzüne havalanmışlar. Bir yay şeklini alıp gökkuşağı olmuşlar. Ben insanların da böyle olduğunu düşünüyorum ve gökkuşağı olacakları zamanı bekliyorum