Bir ulü'l-emr idin emrine girdik;
Ezelden bey'atli hakanımızsın.
Az idik, sayende murada erdik,
Dünya ve ahiret sultanımızsın.
Unuttuk llhan'ı, Kara Oğuz'u;
Işledik seni gözbebeğimize,
Bağışla ey şefî' kusurumuzu
Bin küsür senelik emeğimize.
Suçumuz çoksa da sun'umuz yoktur,
Şımardık müjde-i sahabetinle.
Gönlümüz ganidir, gözümüz toktur,
Doymaz bir lokma şefaatinle.
Nedense kimseler dinlemez, eyvah!
O kadar saf olan dileğimizi
Bir ümmi isen de ya Resulallah,
Ancak sen okursun yüreğimizi.
Hiçbiri ukalalık etmek için malzeme toplamaktan başka bir şey düşünmemiştir. Hiçbiri insanı insan yapan şeyin şahsiyet olduğunu, bütün ilimlerin, bütün tecrübelerin yalnız bunu temine yaradığını anlamamıştır.
Hayat herhalde bir katakulli değildi. Ama neydi? Bu hayatın bir manası olmak icap ederdi. İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı!