Sabitlenmiş gönderi
Çok erken geçtik hayattan. Çok çabuk yorulduk. Oysa henüz yarısına bile gelmedik yaşamın. Her şeyi çok iyi anlamanın, her şeyin boş olduğunu bilmenin verdiği yorgunluk bu. Erken yorulduk, genç ihtiyarladık.
Bazen şehirler, özlemler devrilir de üstünüze, orada adeta bir enkaz gibi kalırsınız...
Sayfa 173 - EverestKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sen yeter ki gökyüzünün sonsuz genişliğine minnet duymayı unutma. Gökyüzü, yeni bir güne uyanacağın her yerde aydınlıktır...
Sayfa 165 - EverestKitabı okudu
Herkesin hayatında çarmıhta yaşadığı ve kederlerin, acıların derin, sarsıcı izler bırakarak geçtiği yıllar ya da dönemler vardır. O dönemlerde hayatımıza ait acıları bütün dünyaya ait sanarız;oysa dünya bizim kederlerimizle değil, kendi halinde, seyrindedir...
Sayfa 173 - EverestKitabı okudu
Sevgiye inanmak değil, sevgiyi yaşamak gerekir. Sevgi, bir teori değil, pratiktir;inanmamız yetmez, onu ancak hayata, insanlara ve ilişkilerimize taşırsak inandığımızı doğrulamış oluruz.
Sayfa 125 - EverestKitabı okudu
Her şey gözden geçirilir ve insanlar yaşam serüvenlerinde ayakta kalabilmek için sezgileriyle bir çok felaketi fark ederlerdi ama hesaba katılmayan iki şey olurdu hep:Aşk ve ölüm! İkisi de hesapsız, habersiz gelirdi hep...
Hesap edilse, ne aşk ne ölüm böyle anlamlı ve böyle acı olmazdı belki...
Sayfa 89 - EverestKitabı okudu
Hayat bu, herkes yarınına güvenerek gidiyor ama yarın belli değil ki...
Sayfa 85 - EverestKitabı okudu
Yaşamak, bir ortamın çaresiz tutsağı olmaktan kurtulmaya çalışmaktır..
Sayfa 8 - EverestKitabı okudu
Hep öyle değil midir: Kendi olduğunda ne çok hayatı yaşar insan, kendi olmadığında ise ne çok ölümü ölür..
Sayfa 5 - EverestKitabı okudu
Anılar hep bir yüktür zaten...
Sayfa 5 - EverestKitabı okudu
Bu dünyada kötüler var;bazen kötüler hep kötü kalır. Bazen onların karşısına dikilmen gerekir.
Sayfa 322 - EverestKitabı okudu
Vicdanı olmayan, iyiliği bilmeyen bir insan acı da çekemez.
Sayfa 305 - EverestKitabı okudu
Yaşam bir trendir, atla.
Sayfa 188 - EverestKitabı okudu
Onu düşünmek bile yüreğimin kekelemesine yetiyordu.
Sayfa 146 - EverestKitabı okudu