Gözlerinizi dışarlara çevirmişsiniz ama işte en başta vazgeçmeniz gereken şey.
Kimse akıl veremez, yardım elini uzatamaz size, hiçkimse.!
Tek çıkar yol, gözlerinizi kendi içinize çevirmenizdir.!
Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni.
Ah böyle olmayacak bu
Ölçülerimiz yanlış
Uzun bekleyişlerden sonra
Bir adım daha mı atacağız
Bu uzaklık aşılmaz böyle Kim var orada
Kimin kapısı bu,
Karanlığı umutla çürütüyor sesim.
Asla beraber olamayacağız.
Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.
Aynı masada oturmayacağız.
Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.
Belki bir gün son kez görüşeceğiz, ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.
Son kez el ele gezeceğiz, belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.
Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız
Son sözleri vereceğiz birbirimize.
Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
" En güzel günlerimiz henüz yaşamadıklarımız...