A. Feride Yavuz
@FerideYavuz
Vasiyetlerden, mezarlardan iğrenirim;
Ummam tek gözyaşı bile bu dünyadan ben,
Kargaları canlıyken çağırmak isterim,
Kanlı lokmalar almaya iğrenç bedenimden.
17 Eylül
60 reader point
Joined on November 2019
Şu anda okuduğu kitap
Belki bir sağanak boşanır apansız
yüzyıllık bir yağmur başlar
ve sinsi bir hastalığa dönmeden alışkanlıklar
yok olup gider her şey,
ve her yıl biraz daha harabeye dönen
o eski konaklar gibidir anılar
gül bahçeleri, sessiz koru ve orman
yabanıl otlar içinde kaybolur gider
Dinsizdi, özgür sayılırdı belki
ama bağlanması özgürlüğe de
Hiçbir yerde yeterinden çok kalmadı
beklemedi anılar sarnıcının dolmasını
şikâyetsiz yaşadı yaşadığı her günü
yoktu yüreğinde pişmanlıkların izi
Reader Follow Recommendations
ve başarısız eylemler çağında o
kaçabilir mi binlerce kez ölmekten
pervasız severdi sevince
dövüşmek ancak ona yakışırdı
ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar
yoktu bağlandığı herhangi bir şey
bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından
Soluk soluğa yaşadığı kentleri, aşkları
bağlanacak kadar kalmadı hiçbirinde
ölümdür biraz hep aynı yatakta
aynı kadınla sevişerek sabaha varmak
Ne zaman yollara düşse biterdi acılar
gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından
kavaklarsa oynak bir çingene kızı
her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları
Sayfa 16Kitabı okuyor
Apansız başlardı yolculuklar
hangi saatinde olursa olsun günün
ve hep nasılsa yok olup giderdi hüzün
kent görünmez olunca arkada
İstese de kalamazdı vakti gelince
geyik sesleri yankılanınca yamaçlarda
yürek burkulması ve hüzün ve keder
aralıksız doldururdu günlerin bohçasını
Sayfa 15Kitabı okuyor
Üşüten bir acıydı belki her ayrılık
her yolculuk yangınların başladığı yereydi
ama vakti olmadı hesabını tutmaya
aşkların, ayrılıkların ve anıların
Sayfa 14Kitabı okuyor
Soluk Soluğa
Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hâlâ
sürüp gider mi ilk öpüşmenin esrikliği
Sayfa 14Kitabı okuyor
Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
ama atıldı yine de yeni serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı
Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
-ki onlar daima birer yalnızdırlar
Sayfa 13Kitabı okuyor
Acılar yaşanıyordu yurdumda
peşpeşe yakılıyordu kentler
Bense hep oralardaydım
daha yangın başlamadan önce
Acının tutanakçısıydım
anlatıp durdum aşkları
ayrılıkları ve o destan
yalnızlığını ömrümüzün