Kendini gerçekleştiren ruhlar dışındakiler, onların bu amaca ulaşması işin sadece birer nedenden ibarettir görüşü de var son dönemlerde. Özetle; gereksizler de aslında gerekli :)
“Istırapsız, endişesiz ve nevrozsuz yaşamak mümkündür.
Bunu yapabilmek için, acımızın yaratıcısı olduğumuzu anlamamız gerekir; sorunlarımızı yaratan diğer insanlar ya da ‘dış dünya’ değil, kendi zihnimizdir.”
Cengiz Güleç
Freud kitabında kişinin dış dünya ile kopuşu olsa dahi bu defa gözlem ve kendinde bulduğu kusurlarla bu fikre tekrar kapıldığını anlattığını hatırlıyorum ona istinaden böyle bir söylemde bulundum:)
Hani böyle kendini olabildiğince ifade etme isteği ama aynı zamanda sürekli bir tekrar olduğu için,bundan vazgeçiş olur ya hani (ne diyorlardı tükenmişlik o benim şu an) dediklerinizin doğrulu göz ardı edilmez,ancak bazen gözümüzü her şeye kapatır ve sindirmeyi bekleriz,ya da ben de böyle bilmiyorum :)