Filakus tekrar paylaştı.
Bu metin Azerice dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
"..... Artık hiçbir şey düşünmüyordu, gün batımında doğan güneşe doğru yürüyordu... Sanki biri onu yürüyüşe çıkarıyormuş gibiydi; işte Ağdar, işte Kelbecer, işte Laçin, işte Göyçe, işte Borçal, işte Darben, işte Erivan, işte Zengezur, işte Tebriz, işte Fuzuli, işte Zengili, işte Gubadlı, işte Cebray, burası Hocavan, burası Ağdam, burası Hocalı, burası Hankendi, burası Şuşadi-Galadi, Gala-burası Karabağ- burası dünyanın merkezi, burası insanlığın beşiği, burası vatan Adem, burası Azerbaycan, bu topraklar Yüce Allah'ın Türk oğluna armağanıydı, bu toprak Adem'in doğduğu topraktı, bu topraklara şehitlik herkese nasip olmaz... Kuş gibiydi, o. sınır tanımıyordu. Sanki biraz önce kaldırımda çaresiz kalan adam o değildi. Gün batımında yükselen Güneş'e bakıyordu. Birdenbire "Nereye gidiyorum, bunu Anavatan evlatlarına nasıl aktarabilirim?" diye düşünmeyi bıraktı.
Şimdi Gunbatan'da bir yıldız parlıyor, parlıyor, parlıyor sanki diyor ki, gel, gel, gel bu tarafa, buralar seni bekliyor..."
Sayfa 24 - Kitap - http://kitabxana.net/files/books/file/1430716832.pdfKitabı okudu
Filakus tekrar paylaştı.
"....Xüsusən, son vaxtlar onda belə bir fikir yaranmışdı ki, Uca Tanrı istədiyi bəndəsinə lazımi məqamda, haqq işi üçün elə bir güc verər ki, böyük bir ordu da bu gücün qarşısında aciz qalar. Necə ki, uzaq keçmişimizdə Həzrəti Əli Allahin iradəsiylə düşmən ordusu ilə dəfələrlə təkbaşına döyüşə girmiş, həmişə də onun köməkliyi ilə qalib
Sayfa 7 - kitapKitabı okudu
Filakus tekrar paylaştı.
Seyidin diqqətini çəkən yaxın keçmişimizdə, Çanaqqala döyüşlərinin əfsanəvi qəhrəmanlarından biri olan topçu əri Mehmet oğlu Seyit Çavuşun başına gələnlər idi - həmin qanlı döyüşdə Seyit Çavuşun atdığı bir mərmi döyüşün taleyini həll edən amillərdən biri olmuşdu, ancaq burada Seyidin diqqətini çəkən Seyit Çavuşun mərmini necə atması idi. Deməli, növbəti düşmən mərmisi partlayandan sonra Seyit Çavuş görür ki, top, Əli adlı başqa bir əsgər yoldaşı ilə onun ümidinə qalıb. Düşmən gəmiləri də sahilə yaxınlaşır, yəni əsgər şərəfinin, vətən torpağının bundan ağır və çıxılmaz vəziyyəti ola bilməz. Əsgər yoldaşı Əli ilə bu müşkülü dartışırkən, Seyit Çavuş özündə elə bir güc hiss edir ki, təxminən 300 kg-a yaxın mərmini təkbaşına bir neçə dəfə topa qoyub, atəş edir axır ki, düşmənin ən ünlü gəmilərindən birin vurur... Ağır, sürüşkən mərmiləri götürmək, bir neçə pilləkən qaldırıb, topun lüləsinə yeritməkdən əlavə burda iki maraqlı məqam Seyidi düşündürürdü; birincisi, nə Seyit Çavuş, nə də yoldaşı Əli tuşlayıcı, nişançı deyildi, sadəcə heyət nəfəri idi, ikincisi isə, bu hadisə məşhur olandan sonra komandiri fotoqrafçı gətirdir istəyir ki, mərmini qaldıran vəziyyətdə Seyit Çavuşun şəklini çəkdirsin, ancaq Seyit mərmini qaldıra bilmir ki, bilmir... Düşünə-düşünə Seyid özü üçün yəqinləşdirdi ki, Cənabi- Haqq istədiyi məqamda istədiyi adama elə bir güc verər ki, uca dağlar belə insanın qarşısında duruş gətirə bilməz. Necə ki, Fərhad Şirin eşqi ilə Bisütunu yerlə bir etmişdi...
Sayfa 12 - KitapKitabı okudu
