Yaşadığımız yüzyıla ve insanlarına yapılmış bir eleştiridir göğü delen adam. Yitirilen değerler unutulan benliğimiz samoa kabilelerinden birinin reisi olan tiaveali tuavinin gözünden anlatılıyor. Paraya eşyaya diş görünüşe verdiğimiz değerin bu kavramlara yüklediğimiz anlamların hayatımızı nasıl etkilediğini bizi ne hale dönüştürdüğü açıkça belirtiliyor. Kitabi okuduktan sonra kendimi sorgulamadım değil. Neden bu kadar "şey" düşkünüyüz. Peki bir şeyler yapılabilir mi? İnsanlar hep daha fazlasını istediği sürece hem de. Para uğruna kavgaların olduğu insanların birbirlerini öldürdüğü günümüz toplumunda paranın bizi mutlu etmediğini aslında birbirimize düşman ettiğini hirslandirip kendimiz olmaktan çıktığımızı anlayamıyoruz. Sürekli bir şeylerden yakınıp duruyoruz geç kalacağız diye kaygılanıyoruz ama hiç birimiz kendimize sormuyoruz 1 gün 24 saat değil de 30 saat olsaydı yakınmayı bırakacak mıydık? Yakınıp durmak yerine fırsatımız varken etrafımızdaki güzellikleri görmeli. Daha fazlasını istemek yerine elimizde olanlarla mutlu olmalı. Son olarak kitaptan bir alıntıyla sözlerimi bitirmek istiyorum "Eğer bir insan çok fazla şey'e gereksinim duyuyorsa bu büyük bir yoksulluğun göstergesidir."
